Zaproszenie na wykład prof. Waldemara Łazugi - "Czy należy bać się masona?"

INSTYTUT INTERDYSCYPLINARNYCH BADAŃ HISTORYCZNYCH

Uniwersytetu Kaliskiego im. Prezydenta Stanisława Wojciechowskiego

Dyrektor prof. UK dr hab. Krzysztof Walczak

oraz

KALISKIE TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ NAUK

Komisja Naukowa

z przewodniczącym dr hab. Makarym Górzyńskim

mają przyjemność zaprosić

Szanowną Panią / Szanownego Pana

na wykład

prof. Waldemara Łazugi

(Instytut Interdyscyplinarnych Badań Historycznych UK,

Polska Akademia Umiejętności)

CZY NALEŻY BAĆ SIĘ MASONA?

Spotkanie odbędzie się

dnia 26 czerwca 2025 roku (czwartek) o godz. 18.00

uwaga zmiana miejsca!

w sali wykładowej na I piętrze Rektoratu Uniwersytetu Kaliskiego

im. Prezydenta Stanisława Wojciechowskiego, plac Wojciecha Bogusławskiego 2, 62-800 Kalisz

Wykład obejmuje następujące zagadnienia:

"Czarna" i "biała" legenda masonerii. Różne genealogie. Symbolika, szyfry i rytuały

masonerii. "Oda do radości" i "Oda do młodości". Masoneria polska. Czy można bez

niej zrozumieć polską historię i patriotyzm? Masoni w Polsce wczoraj i dziś. Od

hymnu do elementarza. Od Henryka Dąbrowskiego do Mariana Falskiego.

Serdecznie zapraszamy!

WALDEMAR ŁAZUGA – członek Polskiej Akademii Umiejętności, profesor Uniwersytetu Kaliskiego im. Prezydenta

Stanisława Wojciechowskiego oraz profesor-senior Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza.

Rocznik 1952. Urodził się w Świdwinie (na Pomorzu). W latach 1971 – 1975 studiował na Wydziale Historyczno – Filozoficznym

Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Od II r. studiów realizował program historycznych studiów indywidualnych poszerzonych o przedmioty z dziedziny prawa, historii sztuki i socjologii. Od początku jego opiekunem naukowym był prof. dr hab.

Janusz Pajewski. Studiując w takim trybie ukończył studia na rok przed terminem. W 1975 r. objął na Uniwersytecie asystenturę. Zarówno promotorem jego magisterium, jak i doktoratu (w 1979 r.) był profesor Janusz Pajewski. Obie prace otrzymały wyróżnienie. W 1982 r. doktorat ukazał się drukiem („Michał Bobrzyński. Myśl historyczna, a działalność polityczna” PWN Warszawa). Miał ponad 20 recenzji i doczekał się trzech wydań.

Na UAM przeszedł wszystkie szczeble akademickiej kariery – od asystenta do profesora

zwyczajnego. W 1990 r. uzyskał habilitację na podstawie wyróżnionej rozprawy: „Rządy

polskie” w Austrii. Gabinet Kazimierza hr. Badeniego. Potem stopniowo powiększał swój

dorobek naukowy. Wespół z prof. Januszem Pajewskim opublikował biografię Gabriela

Narutowicza (należała do najlepiej sprzedających się książek w kraju). A także – już

samodzielnie – niewielkie studium o swoim mistrzu. Odbywał naukowe staże w Austrii,

Niemczech i Czechach. Wygłaszał wykłady we wszystkich większych ośrodkach

akademickich kraju, a także w Pradze, Berlinie, Wiedniu, Rzymie, Kijowie, Lwowie i

Mińsku. Napisał trzy podręczniki szkolne do historii. W 1999 r. został profesorem

tytularnym. Od lat współpracuje z mediami. Publikował w wielu gazetach i czasopismach

(Tygodnik Powszechny, Polityka, Gazeta Wyborcza, Rzeczpospolita, Przegląd Polityczny,

Głos Wielkopolski i innych).

Odznaczony Krzyżem Oficerskim i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski,

Medalem za Zasługi dla Województwa Wielkopolskiego, Medalem Wojewody

Wielkopolskiego im. Witolda Celichowskiego, Medalem Edukacji Narodowej, Medalem

Labor Omnia, godnością Lidera Pracy Organicznej i in.